2 மணி நேரங்களுக்கு முன்னர்

யூனியன் பட்ஜெட் 2025 சமர்ப்பிக்கப்படும் நேரம் நெருங்கிவிட்டது.

பொருளாதார மந்தநிலையில் இருந்து நாட்டின் பொருளாதாரத்தை மீட்க அரசாங்கம் என்ன நடவடிக்கைகளை அறிவிக்கப் போகிறது என்பதில்தான் தற்போது அனைவரின் கவனமும் உள்ளது.

நிதிப் பற்றாக்குறையைக் குறைத்தல், பண வீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்துதல், வேலைவாய்ப்பை உருவாக்குதல் போன்ற சவால்களை அரசாங்கம் எதிர்கொண்டுள்ளது.

மறுபுறம், நேரடி மற்றும் மறைமுக வரிகளில் இருந்து விலக்கு வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையும் வலுவடைந்துள்ளது.

ஆனால் அதற்கான வாய்ப்பு உள்ளதா என்பது அரசின் முன்பு இருக்கக்கூடிய ஒரு மிகப் பெரிய கேள்வி.

இந்திய பொருளாதாரத்தை நன்கு அறிந்த பொருளாதார வல்லுநர்களிடம் பேசினோம், வரவிருக்கும் பட்ஜெட்டில் அரசு என்ன நடவடிக்கைகளை எடுக்கலாம் அல்லது எடுக்க வேண்டும் என்பது பற்றி அவர்களின் கருத்தை அறிய விரும்பினோம். அவர்களின் கருத்துகள் இங்கு தொகுத்து வழங்கப்பட்டுள்ளன.

ருசிர் சர்மா, புகழ்பெற்ற முதலீட்டாளர் மற்றும் சந்தை ஆய்வாளர்

இப்போது பட்ஜெட்டின் முக்கியத்துவம் வெகுவாகக் குறைந்துள்ளதால், கடந்த பத்து ஆண்டுகளில் நான் பட்ஜெட் குறித்து அதிகம் பேசவில்லை.

கடந்த 1990களில் பட்ஜெட் மிகவும் முக்கியமான விஷயம். ஆனால் இப்போது பட்ஜெட் என்பது விளம்பரங்களுக்கானதாக மட்டுமே உள்ளது.

என் கருத்துப்படி, இந்தியாவில் எந்தத் துறையில் அரசு முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறதோ அந்தத் துறையில் முதலீடு செய்வதன் மூலம் நல்ல லாபம் ஈட்ட முடியும்.

நாம் தனியார்மயத்தைப் பின்பற்ற வேண்டும், அரசு, பொதுத்துறை நிறுவனங்களை விற்று அதில் கிடைக்கும் பணத்தை பொதுத்துறை ஊழியர்களுக்கு வழங்க வேண்டும் என்று நான் நம்புகிறேன்.

அதன் பிறகு ஊழியர்கள் அந்தப் பணத்தை எடுத்துக்கொண்டு வேறு வேலை தேட வேண்டும். ஆனால் அவ்வாறு செய்வது மிகவும் கடினம்.

உலகின் முதல் 5 பெரிய பொருளாதார நாடுகளில் இந்தியாவும் இடம் பெற்றுள்ளது உண்மைதான். ஆனால், 5 டிரில்லியன் டாலர் பொருளாதாரத்தை உருவாக்குவோம் என்று அரசு கூறுகிறது.

அதே நேரம், தனிநபர் வருமானம் அல்லது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியைப் பார்க்கும்போது, நாம் ​​இராக் மற்றும் இரானுக்கு பின்னால் இருக்கிறோம்.

இந்தச் சூழ்நிலையில், 5 டிரில்லியன் பொருளாதாரத்தை உருவாக்குவது ஒரு தனி மனிதர் வாழ்வில் என்ன வித்தியாசத்தை ஏற்படுத்தும்?

ஏனென்றால், தனிநபர் வருமானத்தில் இந்தியா மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளது. அதனால்தான், நாம் எவ்வளவு வேகமாக முன்னேறுகிறோமோ, அவ்வளவு வேகமாக நமது தனிநபர் வருமானம் அதிகரிக்கும் என்று நான் சொல்கிறேன்.

பணவீக்கம், வேலையில்லா திண்டாட்டம், ஊழல் ஆகிய இந்த மூன்று விஷயங்களும் கடந்த 40 ஆண்டுகளாக இந்தியாவின் தேர்தல் பிரச்னைகளாக இருந்து வருகின்றன.

மோதி ஆட்சியில் பணவீக்கம் பெரிதாக அதிகரிக்கவில்லை. ஆனால் காங்கிரஸ் ஆட்சியில் இந்த விகிதம் 10-11 சதவீதத்தை எட்டியது. கடந்த 10 ஆண்டுகளில் இந்த விகிதம் சராசரியாக 5 சதவீதமாக உள்ளது. ஆனால் அதுவும் சிக்கல்தான்.

எனவே பணவீக்கம் இன்னும் ஒரு பிரச்னையாகவே உள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆனால் 10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்த அளவுக்கு இப்போது பெரிய பிரச்னை இல்லை எனக் கூறலாம்.

மறுபுறம், இந்தியா, குறிப்பாக அண்டை நாடுகளுடன் தனது வர்த்தகத்தை அதிகரிக்க வேண்டும் என்பதே எனது கருத்து. பெரும்பாலான வெற்றிகரமான நாடுகள் தங்கள் அண்டை நாடுகளுடன் அதிகளவில் வர்த்தகம் செய்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருக்கின்றன.

மோதி அரசு 2014இல் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு, அண்டை நாடுகளுடன் வர்த்தகத்தை அதிகரிப்பதில் அதிக கவனம் செலுத்தியது. ஆனாலும், கடந்த 11 ஆண்டுகளில் இந்த வணிகம் பெரிதாக வளரவில்லை.

தீபா சின்ஹா, பொருளாதார நிபுணர், பிஆர் அம்பேத்கர் பல்கலைக் கழகம், டெல்லி

நமது நாட்டில் ஏற்கெனவே ஒரு பொருளாதார மந்தநிலை நிலவுகிறது. இந்த முறை அது பற்றி அதிகம் விவாதிக்கப்படுகிறது. ஏனென்றால் இப்போது நடுத்தர வர்க்க மக்களிடம் அதன் தாக்கம் வெளிப்படத் தொடங்கியுள்ளது. அதனால் வருமான வரியில் அதிக விலக்கு வேண்டும் என்ற கோரிக்கையும் எழுந்துள்ளது. ஆனால் இந்த நிலைமை கோவிட் பேரிடர் காலத்துக்கு முன்பிருந்தே உள்ளது.

குறிப்பாக பணமதிப்பிழப்பு மற்றும் ஜிஎஸ்டி அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட பிறகு, பொருளாதார மந்தநிலை உருவாகத் தொடங்கியது. கோவிட் பெருந்தொற்று அந்த நிலைமையை மேலும் மோசமாக்கியுள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

நகர்ப்புறங்களிலும் நுகர்வு குறைந்துள்ளதே, இந்த ஆண்டில் நடந்துள்ள மாற்றம். இதுவரை இந்தியாவின் கிராமப்புறங்களில் மட்டுமே நுகர்வு குறைவதாக அறிக்கைகள் இருந்தன, ஆனால் பல்வேறு தொழில்துறைகளில் இருந்து கிடைத்துள்ள அறிக்கைகளின்படி, இந்த முறை நகர்ப்புறங்களிலும் நுகர்வு குறைந்துள்ளது என்று கூறப்படுகிறது.

மறுபுறம், வேலை வாய்ப்பும் அதிகரிக்கவில்லை, குறிப்பாக நல்ல வருமானம் கொண்ட வேலைகள் அதிகளவில் உருவாகவில்லை. எனவே, அது தேவையையும் பாதித்துள்ளது. இந்த இரண்டு விஷயங்களும் ஒன்றோடொன்று தொடர்புடையவை என்பதையும் நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

இவற்றைக் கருத்தில் கொண்டு, தேவை பற்றாக்குறையைச் சமாளிக்க அரசாங்கம் சில நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும் என்பதே பட்ஜெட் குறித்தான எனது நம்பிக்கை. இதன் மூலம் பொருளாதாரத்தை மீட்டெடுக்க முடியும்.

கிராமப்புறங்களில், மகாத்மா காந்தி தேசிய ஊரக வேலைவாய்ப்பு உறுதித் திட்டத்தின் (MGNREGA) மூலம் வேலைவாய்ப்புகளையும் ஊதியத்தையும் அரசு உயர்த்த வேண்டும்.

ஏனெனில் இதனால் கிராமப்புறப் பொருளாதாரத்தை ஆதரிப்பது மட்டுமல்ல, அவர்களின் ஊதியம் அதிகரிக்கும்போது, ​​மற்ற துறைகளிலும் ஊதியம் அதிகரிக்கிறது. இதன் காரணமாக விவசாயக் கூலிகள் மற்றும் அமைப்புசாரா துறையின் ஊதியங்களும் அதிகரிக்க உதவி செய்யும்.

மறுபுறம், நகரங்களிலும் இதேபோன்ற வேலைவாய்ப்புத் திட்டத்தை அமல்படுத்துவதற்கான கோரிக்கை நீண்ட காலமாக அதிகரித்து வருகிறது, குறிப்பாக கோவிட் பெருந்தொற்றுக்குப் பிறகு.

இதற்காக, மகாத்மா காந்தி தேசிய ஊரக வேலைவாய்ப்பு உறுதிச் சட்டம் போன்றவற்றின் அடிப்படையில், அரசாங்கத்தால் குறைந்தபட்ச ஊதியம் நிர்ணயம் செய்யப்பட்டு, அதற்கான வேலையை உறுதி செய்யும் திட்டமான, நகர்ப்புற வேலைத் திட்டத்தைச் செயல்படுத்தவும் ஆலோசனை உள்ளது.

அரசாங்கத்தால் அனைவருக்கும் வேலை வழங்க முடியாது என்றாலும், இதுபோன்ற சிறிய நடவடிக்கைகளை முன்னெடுத்தால், அது பல மடங்கு விளைவை உருவாக்கும். அதைத் தொடர்ந்து, வேலைவாய்ப்பும் ஊதியமும் அதிகரிக்கும்.

பட்ஜெட்டில் அரசு அறிவிக்கும் திட்டங்கள் என்ன, அதன் மூலம் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு எவ்வளவு நன்மை கிடைக்கும் என்பதை அறிந்துகொள்ள நான் ஆர்வமாக இருக்கிறேன். ஏனென்றால் தேவை அங்கே இருந்துதான் வருகிறது.

லாபம் அதிகரித்து வருகிறது, ஆனால் தேவை மற்றும் நுகர்வு சார்ந்த விஷயங்களில் கீழ் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் மற்றும் அதற்கும் கீழ் நிலையில் இருப்போருக்கு உதவ வேண்டிய அவசியம் உள்ளது. குறிப்பாக ஏழைகளுக்கு அரசின் நேரடியான தலையீடு தேவைப்படுகிறது.

இதுதவிர, குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில்களில் அரசாங்கம் கவனம் செலுத்த வேண்டும், ஏனெனில் அங்கிருந்து வேலைவாய்ப்புகள் அதிகளவில் உருவாகும்.

இப்போது வரை, குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில்களுக்கு கடன் உதவி வழங்குவதற்கான அறிவிப்புகள் உள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக, கடன்களை எளிதாகப் பெறுதல், வட்டி மற்றும் முதலீட்டில் மானியம் பெறுதல், வரி விலக்கு போன்றவை. எனவே அதில் சற்று அதிகக் கவனம் செலுத்த வேண்டும்

இஷான் ஆனந்த், தொழிலாளர் பொருளாதார நிபுணர், ஐஐடி டெல்லி

கடந்த 2019ஆம் ஆண்டு மக்களவைத் தேர்தலுக்கு முன், 2017-18 புள்ளிவிவரங்களில் வேலையின்மை விகிதம் ஆறு சதவீதத்திற்கும் அதிகமாக இருந்தது. ஆனால் தற்போது அது மூன்று சதவீதமாக குறைந்துள்ளது.

முன்பைவிட அதிகமான பெண்கள் பணியில் சேர்ந்துள்ளனர், அதே நேரத்தில் பெரும்பாலான வேலை வாய்ப்புகள் விவசாயம் மற்றும் சுயவேலைவாய்ப்பு சார்ந்து உருவாக்கப்பட்டுள்ளது என்பதும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய விஷயம்.

ஆனால் இந்த மக்கள் எந்த வகையான வேலைகளுக்குச் செல்கிறார்கள் என்பது, ‘சிறந்த பொருளாதாரத்தையும் அதில் சிறந்த புள்ளிவிவரங்களையும்’ காட்டுவதற்கான முயற்சியாகத் தெரிகிறது.

மேலும், நெடுஞ்சாலைகள், துறைமுகங்கள், பாலங்கள் போன்ற பெரிய உள்கட்டமைப்புத் திட்டங்களுக்கான மூலதனச் செலவை அரசு அதிகரித்தது.

தனியார் முதலீட்டை அதிகரிக்க, 2019ஆம் ஆண்டிலேயே கார்ப்பரேட் வரிக்கு விலக்கு அளித்து அதை ஊக்குவிக்க அரசு முயல்கிறது. அதனால் நிறுவனங்கள் முன் வரும் என்பது அரசின் எண்ணம், ஆனால் அப்படி நடக்கவில்லை. கடந்த ஐந்து-ஆறு ஆண்டுகளில் தனியார் முதலீடு அதிகரிக்கவில்லை அல்லது தேக்க நிலையில் உள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

பெரிய திட்டங்கள், சாலைகள், நெடுஞ்சாலைகள் மற்றும் உள்கட்டமைப்புக்கான செலவினங்களுக்காக அரசாங்கம் சில மாற்றங்களைச் செய்ய வேண்டும் என்பதே எனது முதல் பரிந்துரை.

சாலைகள், ரயில்கள், பேருந்துகள், போக்குவரத்து போன்ற சிறிய நகரங்களின் உள்கட்டமைப்பை நோக்கி பொருளாதாரம் திசை திருப்பப்பட்டால், நிலைமை சற்று சிறப்பாக மாறலாம்.

அதேபோன்று, சிறு தொழிற்சாலைகளின் உள்கட்டமைப்பும் பலப்படுத்தப்பட வேண்டும். இரண்டாவதாக, தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவினருக்கு வழங்கப்படும் உதவிகள் சரிவரச் சென்றைடைய வேண்டும்.

உதாரணமாக, முதியோர் ஓய்வூதியத்தை மட்டும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், இந்திய அரசு 80 வயதுக்கு உட்பட்டவர்களுக்கு 200 ரூபாயும், 80 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களுக்கு 500 ரூபாயும் வழங்குகிறது. 2007ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு அதில் ஒரு பைசாகூட அதிகரிக்கவில்லை.

மூன்றாவதாக, ஒப்பந்தப் பணியாளர்களை, நிரந்தரத் தொழிலாளர்களாக அங்கீகரிப்பதன் மூலம் அவர்களுக்கு வேலை மற்றும் சமூகப் பாதுகாப்பை வழங்குவதற்கான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும்.

நான்காவதாக, அமைப்புசாரா துறையில் பணிபுரியும் மக்களுக்கு சரியான ஓய்வூதியத் திட்டம் கொண்டுவரப்பட வேண்டும். இரண்டு மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஒருங்கிணைந்த ஓய்வூதியத் திட்டத்தை அரசு கொண்டு வந்திருந்தாலும், அது அவ்வளவு சக்திவாய்ந்த திட்டம் அல்ல.

அதோடு ஐந்தாவதாக, சொத்து வரி குறித்து கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். நாட்டில் 50-60 ஆண்டுகளாக சொத்து வரி இருந்தது. அதை ஒருபோதும் திறம்படச் செயல்படுத்த முடியாது என்றும் கூறப்பட்டது. ஆனால் அதை மேம்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, அது ரத்து செய்யப்பட்டது.

உலகின் முதல் சில பணக்காரர்களிடம் எவ்வளவு செல்வம் உள்ளதோ அதே அளவில் இந்தியாவின் முதல் 1000 பணக்காரர்களிடம் சொத்து உள்ளது.

அவர்கள் மீது ஒரு சதவீத வரி விதிக்கப்பட்டால்கூட, அந்தப் பணத்தைக் கொண்டு மகாத்மா காந்தி தேசிய ஊரக வேலை உறுதியளிப்புச் சட்டம், கல்வி மற்றும் சுகாதாரத்தின் பட்ஜெட்டை இரட்டிப்பாக்கலாம்.

பேராசிரியர் அருண்குமார்

பட்ஜெட்டில் வெளியிடப்படும் அறிவிப்புகள், பணவீக்கம், வேலைவாய்ப்பு உருவாக்கம், தேவை மற்றும் நுகர்வு ஆகியவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன.

மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 16-17 சதவீதம் யூனியன் பட்ஜெட்டில் செலவிடப்படுகிறது. எந்த நிறுவனமும் இவ்வளவு செலவு செய்வதில்லை. எனவே இது மிக முக்கியமான பொருளாதார நிகழ்வு. செலவினங்கள் தவிர, சில கொள்கை அறிவிப்புகளும் உள்ளன, இவை பொருளாதாரத்திலும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. எனவே பட்ஜெட் அதிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகவே இன்னும் உள்ளது.

உதாரணமாக, கல்விக்கான பட்ஜெட் அதிகரித்தால், குழந்தைகளுக்கு சிறப்பான கல்வி கிடைக்கும், எதிர்காலத்தில் உற்பத்தித் திறன் நன்றாக இருக்கும்.

இதேபோல், பொது சுகாதார சேவைகளுக்கு பட்ஜெட்டில் நிதி ஒதுக்குவதும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். ஏனெனில் தொழிலாளர்கள் அதிக உற்பத்தி செய்வார்கள். தற்போது நமது தொழிலாளர்களின் உடல்நிலையும் சிறப்பாக இல்லை. மறுபுறம், அவர்களுக்குப் போதிய கல்விகூட கிடைக்கவில்லை.

சீனாவின் வளர்ச்சி இதற்கு உதாரணமாகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. இரண்டாவது மிக முக்கியமான விஷயம், சீனாவின் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு மீதான முதலீடு.

சீனா தனது மொத உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3 சதவீதத்தை ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டுக்கு செலவிடுகிறது. ஆனால் இந்தியா 0.7 சதவீதத்தை மட்டுமே செலவிடுகிறது. சீனாவின் பொருளாதாரம் இந்தியாவைவிட ஐந்து மடங்கு பெரியது. அதாவது இந்தியாவைவிட சீனா 20 மடங்கு அதிக செலவு செய்கிறது.

அதனால்தான், சீனா உலகின் உற்பத்தி மையமாக இன்று மாறியுள்ளது. எனவே நமது அரசும் இதில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். நடுத்தர வர்க்கத்தினரின் சுமையைக் குறைக்க வேண்டியதன் அவசியத்தைக் காரணம் காட்டி, வருமான வரிக் குறைப்புக்கான கோரிக்கை உள்ளது. இருப்பினும், இந்தச் சுமையின் அளவு குறைக்கப்பட்டாலும், அது சித்தரிக்கப்படுவதைப் போல பெரிய அளவில் குறைக்கப்படாது.

கடந்த 2017-18இல் நடத்தப்பட்ட சமூக-பொருளாதார ஆய்வின்படி, 90 சதவீத குடும்பங்கள் மாதம் ரூ.25,000க்கும் குறைவாகவே செலவிடுவதாகவும், இரண்டு சதவீத குடும்பங்கள் 50,000 ரூபாய்க்கு அதிகமாகச் செலவிடுவதாகவும் ஆய்வு கூறுகிறது.

வருமான வரித் தரவுகளின்படி, இந்தியாவில் 9 கோடி பேர் வரிக் கணக்கு தாக்கல் செய்கின்றனர். இவர்களில், 4.5 கோடி பேர் வரி விதிக்கக்கூடிய வரம்புக்குக் கீழே வருமானம் பெற்றுள்ளனர், எனவே அவர்கள் எந்த வரியும் செலுத்த வேண்டியதில்லை.

சீராக வரி செலுத்துவோரின் எண்ணிக்கை 1.5 கோடி மட்டுமே. அதே நேரத்தில் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் சுமார் 3 கோடி பேர் உள்ளனர். எனவே, வரி விலக்கு அதிகரிப்பதால் நிலைமை பெரிதாக மாறப் போவதில்லை.

இரண்டாவதாக உள்ள பணவீக்க பிரச்னை, எரிபொருளின் மீதான மறைமுக வரி தொடர்பானது. எரிசக்தி விலை உயர்வு என்பது காய்கறிகள் மற்றும் உணவுப் பொருட்களின் விலை உயர்வைக் குறிக்கிறது. அதனால் அனைத்துப் பொருட்களின் உற்பத்தியும் பாதிக்கப்படுகிறது.

எரிபொருள் மீதான வரியைக் குறைப்பதன் மூலம் பணவீக்கத்தை ஓரளவு கட்டுப்படுத்தலாம். இதன் தாக்கம் உணவுப் பொருட்களில் வெளிப்படும்.

இதுதவிர, குறு, சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில்களுக்கு ஒரு சிறப்புக் கொள்கை உருவாக்கப்பட வேண்டும், ஏனெனில் அங்கிருந்து வேலை வாய்ப்பும் அதிகரிக்கும், தேவையும் உருவாகும்.

– இது, பிபிசிக்காக கலெக்டிவ் நியூஸ்ரூம் வெளியீடு.