யுவான் சுவாங் வந்த போது தமிழ்நாடு எப்படி இருந்தது? போதி தர்மர், சோழர் போர் முறை பற்றிய அரிய தகவல்கள்

வில்லியம் டால்ரிம்பிள் எழுதி சமீபத்தில் வெளிவந்த புத்தகம் ஒன்று, பழங்கால தமிழக அரசர்கள் பற்றிய பல சுவாரஸ்யமான தகவல்களைத் தருகிறது.

நீண்டதூர பயணங்கள் என்பவை இப்போதே கடினமானவையாக இருக்கின்றன. ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக இவற்றையெல்லாம் நினைத்துப் பார்ப்பதே கடினமாக இருந்திருக்கும். அந்த காலகட்டத்தில் சீனாவைச் சேர்ந்த ஒரு பௌத்த துறவி, ஒரு குளிர் காலத்தில் இந்தியாவை நோக்கிப் புறப்பட்டார். அவரது பெயர் யுவான் சுவாங்.

அது கி.பி. 629வது வருடம். யுவான் சுவாங்கிற்கு அப்போது வயது வெறும் 29 தான். நாளந்தா பல்கலைக் கழகத்தைப் பற்றி அவர் கேள்விப்பட்டிருந்த தகவல்கள், அவரை உந்தித் தள்ளிக்கொண்டிருந்தன. நாளந்தாவில்தான் உலகிலேயே மிகப் பெரிய பௌத்த நூலகம் இருந்தது. ஆனால், அந்தக் காலகட்டத்தில் சீனாவில் உள்நாட்டுப் போர் நடந்துகொண்டிருந்தது. ஆகவே மக்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேறத் தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது.

இதையெல்லாம் மீறி, அந்தப் பயணத்தை மேற்கொண்டார் அந்த இளைஞர். அவர் அந்தப் பயணத்தை முடித்துக்கொண்டு நாடு திரும்பிய போது 17 ஆண்டுகள் கழிந்திருந்தன. சீனாவின் மேற்குப் பகுதியில் இருந்த சங்கான் நகரத்திலிருந்து தென்னிந்தியாவிலிருந்த காஞ்சிபுரம் வரை சுமார் 6,000 மைல்கள் அவர் பயணம் செய்திருந்தார்.

இந்தப் பயணத்தில் தான் கண்டவற்றை The Great Tang Records on the Western Regions என்ற பெயரில் எழுதிவைத்தார். இந்த ஆவணத்தில் இருக்கும் வரலாற்றுத் தகவல்கள், பிற கல்வெட்டு ஆதாரங்கள், வரலாற்று நூல்கள் ஆகியவற்றை பழங்கால இந்தியா எப்படி உலகின் பிற பகுதிகளின் மீது தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது என தன்னுடைய சமீபத்திய புத்தகமான ‘The Golden Road, How Ancient India Transformed the World’ல் விவரிக்கிறார் வரலாற்றாசிரியரான வில்லியம் டால்ரிம்பிள்.

யுவான் சுவாங்கை நாளந்தா வெகுவாக வசீகரித்தது. நாளந்தா பல்கலைக்கழகம் குறித்தும் அங்கிருந்த பௌத்த நூலகம் குறித்தும் வியந்துபோனார் யுவான் சுவாங். அவற்றைப் பற்றி விரிவாகவே எழுதிவைத்தார் அவர்.

போதி தர்மரின் சீனப் பயணம் குறித்த தகவல்கள்

தென்னிந்தியா குறித்து அவர் எழுதிய குறிப்புகளை வைத்து பல சுவாரஸ்யமான தகவல்களைத் தருகிறார் வில்லியம் டால்ரிம்பிள். முதலாவது, சம்பவம் காஞ்சிபுரத்தைச் சேர்ந்த போதிதர்மர் சீனாவுக்கு சென்றது குறித்து. இது சக்கரவர்த்தி வுதி (Wudi) காலத்தில் நடந்தது. வுதி, பௌத்தத் துறவிகளையும் மடாலயங்களையும் பெரிய அளவில் ஆதரித்தவர். பிற்காலத்தில் இவருக்கு சக்ரவர்த்தி போதிச்சத்வர் என்ற பெயரும் வந்தது.

இவருடைய காலத்தில்தான் தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த போதி தர்மர், சீனாவுக்குச் சென்றடைந்ததாக சொல்லப்படுகிறது என்கிறார் டால்ரிம்பிள். போதி தர்மருக்கு அரசர் வுடியுடனான சந்திப்பு வெற்றிகரமாக அமையவில்லை. அந்தத் தருணத்தில் போதிதர்மருக்கு 150 வயது என்கின்றன இது தொடர்பான கதைகள்.

இதனால் ஆத்திரமடைந்த போதி தர்மர், ஒரு நாணலில் ஏறி, யாங்சீ ஆற்றைக் கடந்து சீனாவின் வட பகுதிக்குச் சென்றார். அங்கே சாங் எனப்படும் மலையில் இருந்த ஒரு குகையைச் சென்றடைந்தார். அங்கிருந்தபடி, தற்காப்புக் கலையைக் கற்றுக்கொண்டார். பிறகு 9 ஆண்டுகளுக்கு தன்னைத் தானே தனிமைப்படுத்திக்கொண்டார்.

இந்த ஒன்பது ஆண்டுகளும் சுவற்றைப் பார்த்து அமர்ந்தபடி தியானம் மேற்கொண்டார். இதனால், இவரது நிழல் அப்படியே இந்தச் சுவற்றில் படிந்துவிட்டதாகவும் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு அது தென்பட்டதாகவும் நம்புகிறார்கள். விரைவிலேயே, ஜென் பௌத்தத்தின் பிதாமகராக உருவெடுத்தார் போதிதர்மர்.

ஜென் கலைகளில், போதிதர்மரின் உருவம் நீண்ட தாடி, புருவம், கேசத்துடன் கூடிய, சிவப்பு ஆடை அணிந்த, சக்தி வாய்ந்த, சண்டையிடும் ஒரு துறவியாகக் காட்டப்படுகிறது. தற்காப்புச் சண்டைகளுக்கு என இவரால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதாகக் கருதப்படும் T வடிவ மூங்கில் இன்றும் இவரைப் பின்பற்றுபவர்களால் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

போதிதர்மரின் போதனைகள் எந்த அளவுக்கு அவருக்கு சீடர்களை கொடுத்ததோ, அதேபோல எதிரிகளையும் உருவாக்கியது. முடிவில் அவரைப் பிடிக்காத இரண்டு துறவிகள், அவருக்கு விஷம் கொடுத்தார்கள்.

அவர் இறந்துவிட்டதாகக் கருதப்படும் நிலையில், இந்தியாவிலிருந்து சீனாவுக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்த ஒரு சீனத் தூதர் கையில் ஒற்றை காலணியை வைத்துக்கொண்டு வெறுங்காலுடன் பாமிர் பீடபூமியில் திரிந்த அவரை சந்தித்ததாக நம்பப்படுகிறது.

போதிதர்மரின் கல்லறையைத் திறந்து பார்த்தபோது அங்கே மற்றொரு காலணி மட்டுமே இருந்ததாக நம்பப்படுகிறது. ஆகவே போதிதர்மருக்கு மரணமே இல்லையென்றும், இந்திய தற்காப்புக் கலையை கற்க விரும்பும் யாரும் தீவிர தியானத்தில் ஈடுபட்டால் அவரை வரவழைக்க முடியும் என்றும் அவர்கள் நம்புகிறார்கள்.

மிகப்பெரிய பௌத்த மையமாக இருந்த காஞ்சிபுரம்

யுவான்சுவாங் நாளந்தாவுக்கு வந்து ஐந்து ஆண்டுகள் கழிந்துவிட்ட நிலையில், அந்த காலகட்டத்தில் மிகப்பெரிய பௌத்த மையமாக இருந்த காஞ்சிபுரத்தைச் சென்றடைந்தார். அங்கிருந்து யோகாசாரங்களைப் பயில இலங்கைக்குச் செல்ல விரும்பினார்.

ஆனால், அப்போது அங்கு யுத்தம் நடந்துகொண்டிருப்பதால் அங்கு செல்ல வேண்டாம் என பலரும் கூறியதால், காஞ்சிபுரத்திலிருந்து அஜந்தாவைச் சென்றடைந்தார் யுவான் சுவாங். கி.பி. 641வாக்கில் மீண்டும் நாளந்தாவை வந்தடைந்தார் யுவான் சுவாங்.

யுவான் சுவாங்கின் ஆவணங்கள் தரும் தகவல்கள் போக, வேறு சில வரலாற்று ஆதாரங்களை வைத்து ஏழாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் பல்லவ மன்னனாக இருந்த மகேந்திரவர்மப் பல்லவனின் ஆட்சி குறித்த சுவாரஸ்யமான சில தகவல்களைத் தருகிறார் வில்லியம் டால்ரிம்பிள்.

மகேந்திரவர்ம பல்லவன் காலத்தில் தமிழ்நாடு முழுவதும் அறிவு மற்றும் கலையில் மறுமலர்ச்சி ஏற்பட்டது. அறிவுரீதியான தேடல்கள் பௌத்த மடாலயங்களில் மட்டுமல்லாமல், கடிகை எனப்பட்ட வேதம் சார்ந்த மடாலயங்களிலும் நடந்தன. இதற்கு அரசின் தாராளமான பொருளாதார ஆதரவு இருந்தது. காஞ்சிபுரத்தைச் சுற்றியுள்ள குன்றுகள் எல்லாம் அழகிய சிற்பங்களுடன் கூடிய கோவில்களாக உருவெடுக்க ஆரம்பித்தன என அந்தக் காலத்தை விவரிக்கிறார் டால்ரிம்பிள்.

மண்டகப்பட்டுவில் இருக்கும் குகைக் கோவிலில் மகேந்திரவர்மனின் கல்வெட்டு ஒன்று காணப்படுகிறது. அதில் பிரம்மா – விஷ்ணு – சிவனுக்கான அந்தக் கோவிலை செங்கல், மரம், இரும்பு, சுண்ணாம்பு ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தாமல் எப்படி அந்தக் கோவில் கட்டப்பட்டது என்பதை அந்தக் கல்வெட்டில் மகேந்திரவர்ம பல்லவன் இடம்பெறச் செய்துள்ளார்.

இதன் மூலம் மூங்கில், மரம், செங்கற்கற்கள் போன்றவை இல்லாமல், கற்கள் மூலம் கோவிலைக் கட்டிய முதல் மன்னங இவர்தான் என புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. மேற்கு தொடர்ச்சி மலைப் பகுதிகளில், மலைகளைக் குடைந்து கட்டப்பட்ட பௌத்த கோவில்களின் பாணியை, இப்படியாக மகேந்திரவர்மனே சோழமண்டலக் கடற்கரைக்குக் கொண்டுவந்தார் என்கிறார் டால்ரிம்பிள்.

பல்லவ மன்னர்களில் மகேந்திரவர்ம பல்லவன்தான் முதன் முதலில் புராணங்கள் அடிப்படையிலான இந்து மதத்தை பின்பற்றிய மன்னனாக இருக்கலாம் என்கிறார் அவர். இவனது காலத்தில் இருந்தே தமிழில் பக்தி இலக்கியங்கள் வளர ஆரம்பித்தன. அசோகர் காலத்திலிருந்து பௌத்தமும் ஜைனமும் அதற்கு முன்பாக யுத்த நாயகர்களும் கோலோச்சிய தென்னிந்தியாவுக்கு பக்தி இலக்கியத்தை படைத்த அருளாளர்களே இந்து மதத்தைக் கொண்டுவந்தனர்.

யுவான் சுவாங் வந்த போது தமிழ்நாடு எப்படி இருந்தது?

யுவான் சுவாங் காஞ்சிபுரத்திற்கு வந்தபோது மிக முக்கியமான பௌத்த மையமாக இருந்தது. நாளந்தாவுக்கு அடுத்தபடியாக ஆயிரக்கணக்கான துறவிகள் இங்கே இருந்ததோடு, பெரும் அறிவுப் பாரம்பரியமும் இருந்தது. ஆனால், அந்த பகுதி மிக வேகமாக சைவமயமாகிவந்தது. பக்தி இயக்கப் புலவர்கள், சமணத்தையும் பௌத்தத்தையும் தங்கள் பாடல்களில் இகழ்ந்தனர். அம்மதங்கள் தமிழ்க் கலாசாரத்திற்கு விரோதமானது என்றார்கள்.

இந்தப் பின்னணியில்தான் மகேந்திரவர்மப் பல்லவன் இந்துக் கடவுளின் அற்புதமான சிற்பங்களோடு, கற்களால் ஆன கோவில்களைக் கட்ட ஆரம்பித்தான். இந்த காலகட்டத்தில்தான் தென்னிந்தியாவுக்கே உரிய வெண்கலச் சிலைகள் அரசின் அரவணைப்பைப் பெற ஆரம்பித்தன. அவனுடைய மகனான மாமல்லன் என்றழைக்கப்பட்ட நரசிம்மவர்மன், பல்லவ நாட்டை ஒரு வர்த்தக சக்தியாக மாற்றும் வேலையில் இறங்கினான்.

மேலை நாடுகளுடனான வர்த்தகத்திற்கே கவனம் செலுத்தப்பட்டுவந்த நிலையில், தென்கிழக்கு ஆசியா மீதும் அவனது கவனம் திரும்பியது. மாமல்லபுரம் அந்த காலகட்டத்தில் மிக முக்கியமான துறைமுகமாக இருந்தது. பெரிய கப்பல்கள் வரும் வகையில் துறைமுகத்தை ஆழப்படுத்தினான் என்கிறார் டால்ரிமபிள்.

இன்னொரு பல்லவ மன்னன் குறித்த சுவாரஸ்யமான தகவல்களையும் இந்த நூல் தருகிறது. கி.பி. 731வாக்கில் பல்லவர்களில் வாரிசுரிமைச் சிக்கல் ஏற்பட்டது. பல்லவ மன்னனாக இருந்த இரண்டாம் பரமேஸ்வரன், வாரிசு ஏதுமின்றி மரணமடைந்தான். மூன்றாண்டுகளுக்கும் குறைவாகவே அவன் ஆட்சியில் இருந்தான். சாளுக்கியர்களின் திடீர் தாக்குதலில் அவர் மரணமடைந்திருக்கலாம் என நம்பப்படுகிறது.

அவன் மரணத்தையடுத்து, அடுத்த வாரிசைத் தேர்வுசெய்ய அந்த நாட்டின் முக்கியப் பிரமுகர்களின் கூட்டம் கூடியது. அங்கிருந்து வெகு தூரத்தில் இருந்த ஒரு நாட்டில், பல்லவர்களின் வாரிசு இருப்பதாகவும், அவனை அழைத்துவந்து ஆட்சியைக் கொடுக்கலாமா என அவர்கள் விவாதித்தார்கள்.

ஐந்து தலைமுறைகளுக்கு முன்பாக, பல்லவ இனத்தைச் சேர்ந்த பீமா என்ற இளவரசன், கடல்கடந்து சென்றதாகவும் அப்படிச் சென்ற இடத்தில் உள்ளூர் இளவரசியை மணந்துகொண்டு, அந்த நாட்டின் மன்னாகவும் ஆனதாகவும் அவர்கள் நம்பினார்கள். அவனது வழத்தோன்றல்களில் ஒருவனை அழைத்துவந்து பல்லவ நாட்டின் அரசனாக்கலாம் என விரும்பினார்கள் அவர்கள்.

இதையடுத்து ஒரு குழு காஞ்சிபுரத்திலிருந்து புறப்பட்டுச் சென்று, பல காடுகள், நதிகள், மலைகளைக் கடந்துசென்று தொலைந்துபோன இளவரசனின் வழித்தோன்றலை அழைத்துவந்தது. விரைவிலேயே அந்த இளவரசன் தன் எதிரிகளை முறியடித்து, பல்லவ மன்னர்களிலேயே மிகக் குறிப்பிடத்தக்க மன்னனானான். அவன்தான் இரண்டாம் நந்திவர்மன்.

தென்கிழக்கு ஆசியாவுடனான பல்லவர்களின் பிணைப்பு

தென்னிந்தியாவின் மிக அற்புதமான கோவில்களில் ஒன்றான காஞ்சிபுரம் வைகுண்டப் பெருமாள் கோவிலைக் கட்டியது இவனே. இரண்டாம் நந்திவர்மன் அங்கு வந்து சேர்ந்த கதை, அந்தக் கோவிலின் தென்பகுதி சுவற்றில் சிற்பத்தொகுதிகளாகவும் கல்வெட்டுகளாகவும் தெற்குச் சுவற்றில் பொறிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

பல்லவ இனத்தின் கெமர் (கம்போடியா) பிரிவைச் சேர்ந்த ஒரு இளவரசன், பல்லவ நாட்டின் அரசனானதற்கு இந்த சிற்பத் தொகுதிகளே ஆதாரம் என பலர் கருதுகிறார்கள். ஆனால், இதில் சில ஆய்வாளர்களுக்கு சந்தேகம் இருக்கிறது. இந்த பல்லவ இளவரசன் காவரி டெல்டா பகுதியைச் சேராதவனாக இருந்தாலும் தென்னிந்தியாவின் வேறு பகுதியைச் சேர்ந்தவனாக இருந்திருக்கலாம் எனக் கருதுகிறார்கள்.

எது எப்படியிருந்தாலும் தென் கிழக்கு ஆசியாவுடன் பல்லவர்களுக்கு பலமான கலாசார பிணைப்பு இருந்தது. இரண்டாம் நந்திவர்மனின் கல்வெட்டுகள் மலேசியாவின் கெடாவிலும் (கடாரம்) தாய்லாந்தின் தகுவா பகுதியிலும் காணப்படுகின்றன.

பல்லவ பாணியில் உருவாக்கப்பட்ட உயரமான விஷ்ணுவின் சிலையும் மண்டியிட்ட வடிவில் பூதேவியின் சிலையும் அங்கே இருக்கின்றன. இந்த பாணியிலான சிலைகள் தமிழகத்திற்கே உரியவை.

சோழர்கள் போர்களில் மிகக் கொடூரமாக நடந்துகொண்டதாகவும் வில்லியம் டால்ரிம்பிளின் இந்தப் புத்தகம் குறிப்பிடுகிறது.

– இது, பிபிசிக்காக கலெக்டிவ் நியூஸ்ரூம் வெளியீடு